Toen ik moeder werd had ik geen enkele ervaring met baby’s, behalve dan dat ik er ooit wel ns eentje op schoot had gehad, vroeger, toen ik zelf nog klein was en een zusje, wat neefjes en een nichtje erbij kreeg. Tijdens mijn eerste zwangerschap haalde ik dus al mijn kennis aangaande het verzorgen en omgaan met een baby uit boeken en tijdschriften. Na de geboorte van ons eerste kindje bleek ik echter totaal niet te weten hoe ik moest omgaan met een baby die bleef huilen. Eens te meer werd mij duidelijk dat je echt nog niet kunt zwemmen na het lezen van zweminstructies. Je leert het alleen door het te doen en te ervaren…

In de boeken en tijdschriften had ik alles gelezen over honger, dorst, vieze luiers, uitslag, krampjes, groeistuipen, tandjes en moe. Dat je je kindje het best een tijdje kunt laten huilen, want dat is goed voor de longen, of voor het karakter, we zouden het anders maar verwennen.
Maar in de praktijk voelde het allemaal heel anders: mijn zoon was nog maar een paar dagen oud en huilde. Schone luier, eten, boertje, daar was allemaal aan voldaan en toch huilde het manneke nog. Mijn eerste reacties waren; paniek en twijfelen aan mezelf als ‘goede moeder’. Het huilen duurde en duurde. De wetenschap dat huilen goed is om longen en karakter te sterken stelde mij niet gerust. Het ging zelfs zover dat ik het gehuil opvatte als een soort van kritiek, dat mijn pasgeboren zoon het mij kwalijk nam dat ik hem niet begreep. Uit onmacht begon ik zelf te huilen… pfff wat een toestand…

Gelukkig had de kersverse vader meer ervaring met baby’s. Hij kwam namelijk uit een groot gezin en had al veel broertjes, een zusje en neefjes en nichtjes helpen groot brengen. Hij wist wel hoe je met huilende zuigelingen om moest gaan. Van hem leerde ik dat je baby’s niet laat huilen, maar hen opneemt en troost. Omdat kinderen die zo pas geboren en kwetsbaar in hun wiegjes liggen, nu eenmaal smachten naar warmte, voelbare nabijheid, liefde en troost. Ik wist het niet, ik had die ervaring niet en jij misschien ook niet, maar dan weet je het nu wel. 😉

Huilen is de enige manier waarop een baby kan laten weten dat er iets is. Denken en die gedachten onder woorden brengen zijn nog heel ver weg. Het kindje ondergaat de gevoelens van het lichaam, honger, dorst, een vieze luier, jeuk, pijn, eenzaamheid, angst, blijheid, nieuwsgierigheid, warm, koud enz. en uit deze gevoelens met geluiden. Bovendien oordeelt je huilende baby niet, het kindje vindt nergens iets van, want een baby ervaart slechts. Oordelen doen we pas als we veel ouder zijn. Dat leren we zodra we ons in de competitie van het dagelijks leven begeven. Voel je dus vooral niet schuldig wanneer je kindje huilt en je de oorzaak niet direct kunt vinden. Wanneer de ouders reageren op het huilen voelt een baby zich gehoord, geliefd en veilig. De drang om te huilen zal daardoor gaandeweg afnemen, want je kindje leert immers vertrouwen op jullie altijd aanwezige warme begrip.

In dit prille stadium wordt de belangrijke basis gelegd voor (zelf)vertrouwen, het basisgevoel van veiligheid.

Oké, maar hoe troost je je huilende kindje dan? Hoe deed ik dat?
Nou, ik haalde ze uit bed, box of wagen en legde ze, al wandelend door de kamer, op mijn arm waarmee ik hen licht heen en weer wiegde terwijl ik zangerig de woorden: ‘hurrie-hurrie-hurriehurriehurriehurrie-hurrie-… enz.’ liet klinken. Zachtjes uitgesproken met een licht rollende r en een u, zoals in uhhh. Ik ben er van overtuigd dat alle lieve woordjes en klankjes prima zullen voldoen, maar de ‘hurrie-hurrie-hurrie-methode’ gebruiken ze in Sri Lanka en daar kwam mijn goede leraar nu eenmaal vandaan.

Bij onze zoon werkte dit prima, hij werd er rustig van, viel in slaap en liet zich dan heerlijk in bed leggen. Hij heeft niet veel gehuild. Met onze dochter was het een heel ander verhaal, zij liet zich wel troosten en in bed leggen, maar zodra ik de slaapkamer uitstapte werd ze wakker en begon het huilen van vooraf aan. Ik heb haar daarom 9 maanden heel dicht bij me gehouden, in een draagzak en in bed en daarna was het huilen over. Zij had duidelijk meer tijd nodig om een gevoel van veiligheid te ontwikkelen. Zo is ieder kind anders. Je leert ze vanzelf kennen, die kleine mensjes.

Geniet ervan!!

Rhea

Wil je hierop reageren? Mail dan naar info@voor-mekaar.nl.

Meer lezen: zwangerschapsmuziek

www.Voor-Mekaar.nl wordt gehost door KeurigOnline; een eigen website vanaf € 1,- per maand!