Een verhaaltje voor de kleintjes.
Eind vorige eeuw was ik regelmatig op zoek naar verhaaltjes met een actueel thema om aan kinderen tussen de 4 en 11 jaar voor te lezen. Het gebeurde soms dat ik geen geschikt verhaal kon vinden en dan schreef ik er zelf eentje.’ Pimmetje, the little black sheep’ is zo’n verhaaltje:
Pimmetje, het zwarte schaapje
Het was voorjaar op de boerderij. De zon scheen heerlijk en in de wei speelden de pasgeboren lammetjes, terwijl hun moeders druk op zoek waren naar de sappigste grassprietjes. De lammetjes sprongen en renden brutaal achter elkaar aan. De één deed nog gekker dan de ander.
Japie was het brutaalst, hij durfde het meest. Hij verzon de spelletjes en de andere lammetjes wilden allemaal graag vriendjes zijn met Japie, want Japie was gewoon de beste! Nu was er één lammetje een beetje anders dan de anderen; Pimmetje. Pimmetje was de kleinste en hij viel op omdat ie als enige een zwart lammetje was. Natuurlijk speelde hij ook graag met de anderen, maar de andere lammetjes renden zo hard achter Japie aan, dat ze hem meestal vergaten. Hij huppelde er altijd maar een beetje achteraan tot Japie een nieuw spelletje verzon dat heette ‘Pimmetje pesten’. Alle lammetjes lachten hem uit toen Japie riep dat zwarte wol niks waard was, omdat die niet geverfd kon worden zoals de witte wol. ‘Ga je wassen joh, misschien wordt t nog wat!’ schreeuwden ze naar Pimmetje.
Pimmetje werd hier heel verdrietig van en liep struikelend weg naar z’n moeder. Die gaf hem dan wat warme melk en troostte hem, maar toch bleef Pimmetje verdrietig, zonder vriendjes.
Een paar maanden later werd het zomer en de lammetjes waren al flink gegroeid. De wei werd een beetje te vol en daarom besloot de boer een paar van zijn schapen te verkopen. Op een dag kwam er een mevrouw twee lammetjes uitzoeken. De witte lammetjes sprongen heel blij heen en weer en vooral Japie liet zich van zijn liefste kant zien. Maar, de mevrouw keek helemaal niet naar hen… Ze wees naar Pimmetje die een eindje verderop in de schaduw van de bomen lag. Japie kon van verbazing geen woord uitbrengen. Wat gebeurde hier nou? Pimmetje kwam een beetje verlegen naar het hek toe. Die mevrouw vond hem mooi! Ze was heel blij dat Pimmetje zwart was! Ze koos hem uit, juist omdat ie zwart was!! Pimmetje kon het haast niet geloven.
Japie ook niet, hij probeerde Pimmetje opzij te duwen… Toen wees de mevrouw naar Japie, ‘Doet u mij die witte daar ook maar’, zei ze tegen de boer.
Thuis had de mevrouw nog twee witte schapen en Pimmetje en Japie werden vriendelijk besnuffeld en begroet. Japie voelde zich weer wat meer op zijn gemak, ‘zie je wel’, dacht ie, ‘witte schapen zijn het belangrijkst.’ Hij zei tegen Pimmetje ‘Waar zou die mevrouw jou nu toch voor nodig hebben? Misschien wil ze je wel opeten!’ Hij verwachtte dat de andere twee wel met hem mee zouden doen, maar nee… De oudste van de twee witte schapen, Clara, vertelde dat hun mevrouw heel goed kon weven en mooie kleden maakte van hun wol. Ze verfde de wol niet, want dat vond ze zonde van de mooie schapenkleur, dat zei ze altijd. Voor haar kleden gebruikte ze de romige witte wol en met de zwarte wol maakte ze daarop dan prachtige figuren. ‘De zwarte wol’, zo zei Clara, ‘is dus juist heel belangrijk, want daarmee kan onze mevrouw tekenen.’
Pimmetje voelde zich heel trots en gelukkig worden. Japie keek verbaasd en een beetje sullig naar Pimmetje om. ‘Pimmetje belangrijk???’ Maar Pimmetje lachte blij naar Japie en vanaf die dag waren ze vriendjes.
Wil je hierop reageren? Mail dan naar info@voor-mekaar.nl.
www.Voor-Mekaar.nl wordt gehost door KeurigOnline; een eigen website vanaf € 1,- per maand!